Rollercoaster Mania

Het afgelopen corona jaar heeft ons als samenleving veel gebracht. Hiermee refereer ik natuurlijk aan de vele uren thuis RSI (Repetitive Strain Injury) oplopen achter de PC, of al die lawa’s (lange wandelingen) waarin je samen met je huisgenoten kan reflecteren op de mooie oude tijden waarin je nog jezelf kon bezatten aan de bar van de Miller Time. De nostalgie naar het verleden werd bij mij zo groot, dat toen ik gevraagd werd om een artikel te schrijven voor de Intermania in het thema Games, ik geen moment hoefde te twijfelen en direct wist dat ik een stuk wilde gaan schrijven over een grootst gedeelte van mijn jeugd, namelijk, de Sims 2. Maar helaas, het leven is geen ponykamp, en een goed zeeman wordt ook wel eens nat, dus kwam het ervan dat de Aureliaanse Voorzitster er vandoor ging met mijn geliefde onderwerp voor een van haar prachtige columns.

Ik zat werkelijk met mijn handen in het haar, ik deed vroeger namelijk niet aan monopoly en dergelijke! Tot de Messiah Schepers tot mij sprak: en Rollercoaster Tycoon dan?

Eureka! Natuurlijk! Zonder twijfel sloot ik me bij de rest van Nederland aan toen ik hoorde dat Rollercoaster als de nummer één van dit land werd verkozen. Wel zonde dat de stemmers van de Top 2000 zich vergist hebben en per ongeluk op die gare single van Danny Vera hebben gestemd. Dat stond alfabetisch natuurlijk hoger dan MicroProse....

Soms, als mijn zus de Sims 2 speelde, moest ik dus aan de gang met achtbanen bouwen in 33x77 pixels. En daar kon ik uiteraard ook heel erg goed mijn hart aan ophalen! Ik hield het zelden lang vol hoor, al dat gebouw (ik heb ook immers voor de energie track gekozen). Toch slaagde ik er menig maal in om al die poppetjes voor me te laten klappen, na het eerste jubileum of zoiets! En na dát moment werd het pas écht menens. Ik leidde de uitgangen van alle achtbanen om, zodat je alleen op een bepaald afgelegen pleintje uitkwam, waar ik ze dan aftroggelde nadat ze dorst en honger kregen, omdat ze niet naar huis konden. Soms, als ik echt een slechte bui had, legde ik een vijvertje aan bij de uitgang, en plonsden ze na afloop van hun rit direct in het water. Andere keren, bouwde ik de racket achtbaan veel te kort ten opzichte van hoe hard die werd afgevuurd, zodat de inzittenden de lucht in lanceerden.

Nu ik zo terugkijk op mijn speel jaren in het Rollercoaster Tycoon universum, is het maar goed dat de huidige laptops geen CD port hebben, en dat die oude gammele computers van mijn zus en broer het begeven hebben. Ik wil graag mijn excuses aanbieden aan de bezoekers van mijn Rollercoaster parken, maar toch wel echt de schuld neerleggen bij mijn zus, want wat moet een simpele ziel zoals ik als ze niet meer kan Simsen?