Vakantie!?

Dit vind ik toch wel een vreemd thema in deze (corona)tijd. Gezien de deadline neem ik aan dat dit Intermania artikel niet pas vlak voor de zomer zal verschijnen. Dat is namelijk mijn idee van vakantietijd. Of gaat het over wintersportvakantie? Maar dat kunnen de liefhebbers dit jaar waarschijnlijk vergeten. Ik denk dus dat het vooral een collectief verlangen is naar iets leuks wat nog ver weg is maar toch steeds dichterbij komt. 

Zelf keek ik altijd uit naar de popfestivals in de zomer, nog meer dan naar de - meestal enige - vakantie. Ik ging elk jaar met een grote groep vrienden o.a. naar Pinkpop en Rock Werchter. Toen allebei nog maar één dag, eerlijk gezegd vraag ik me af of ik drie (of meer) dagen wel leuk had gevonden. Ik zag de bands waar ik LP’s van had of die ik daarna snel ging kopen. Mijn oudste zoon is nog meer muziekliefhebber en hij vindt het heel erg dat festivals en concerten afgelast zijn. “Dit zijn verloren jaren voor mij”. Samen hadden we kaartjes voor een concert van Sting in Keulen afgelopen juni, wat nu een jaar verplaatst is. We rekenen nergens op.

Jongeren en studenten - en volwassenen - willen graag samen dingen beleven. Dat kan op veel manieren, maar het leukste is toch als je gezellig (normaal dicht) bij elkaar kunt zijn. Maar laat dat nou net niet kunnen door dat verdomde virus. De wekelijkse borrel van Intermate ligt bijvoorbeeld ook al een hele tijd stil. Thuis een pilsje drinken is toch anders.

Ik vind dat de meeste mensen goed hun best doen om de besmettingen te beperken. Zoals Psychology & Technology studenten zullen weten, gaat het hoofdzakelijk om het accepteren van beperkingen en gedragsverandering. Soms is dat lastig. De tweede coronagolf werd veroorzaakt doordat de eerste lockdown zo goed ging en de regering en de burgers daarna de teugels te snel lieten vieren, notabene aan het begin van de vakantietijd, waardoor het virus weer om zich heen greep. De mensen dachten (hoopten?) dat het al over was en dat ze weer terug konden naar hun ‘oude’ leven. Gedrag wordt voor een groot deel – evolutionair - bepaald door ‘IK’ en ‘NU’. Het gaat dus vooral om mij, in het heden. Veel mensen (soms ook studenten) beseffen niet wat exponentiële groei echt betekent.

Hoe nu verder? Er is licht aan het einde van de tunnel door de vaccins die er aan komen. Ik hoor wel eens dat het wel oorlog lijkt. Ik heb de oorlog gelukkig niet meegemaakt, maar ik vind dat dit echt geen vergelijking is. We hebben toch nog steeds een zeer goed leven, zeker vergeleken met de grote meerderheid van de aardbewoners. De technologie maakt veel manieren van contact mogelijk, die 10 á 15 jaar geleden nog in de kinderschoenen stonden: sociale media, Whatsapp, videobellen, online gamen of bezorgen aan huis. Ik spreek een student natuurlijk het liefste op mijn kamer op de TU, maar ik vind Teams een geweldige oplossing, als het maar niet de hele dag is. Daarom is het fijn – en mogelijk – om in kleine groepjes samen toch iets leuks te doen. 

Tenslotte las ik in de krant nog een mooi idee voor het ervaren van voorpret voor een mogelijke vakantie en misschien wel van de vakantie zelf. Op YouTube zijn films van hoge kwaliteit te zien van de meest exotische bestemmingen, die je in alle rust kunt bekijken. Soms zijn die met een drone gemaakt. Ik kan me ook voorstellen dat virtual reality hierbij gebruikt gaat worden. Dan kom je er nog meer in. Een leuk onderwerp voor PT/HTI studenten?